Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

“Το θάμα είναι ο σίγουρος ανθός της ανάγκης”

Ραφήνα, Ιούλιος του 2015.

Η Ελλάδα ζει στο ρυθμό των οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων που απορρέουν από την δυσβάσταχτη συμφωνία των Βρυξελλών του Ιουλίου του 2015.
Οι άνθρωποι συνεχίζουν να περιμένουν υπομονετικά στην ουρά των ATM για να πάρουν τα 50 ή τα 60 ευρώ που δικαιούνται κάθε μέρα, όσοι τουλάχιστον έχουν ακόμα και αυτά τα χρήματα στην τράπεζα.
Μέσα σε όλα αυτά το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας-Πικερμίου συζήτησε στις 13 Ιουλίου 2015 τις αμφιλεγόμενες παρεμβάσεις στην Εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας από την Περιφέρεια Αττικής.
Η κατασκευή ενός αχρείαστου αντιπλημμυρικού τοιχίου και η αποψίλωση των λιγοστών καλαμιών που απέμειναν.
Τελικά, μετά από συζήτηση που κράτησε κοντά στις δύο ώρες, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να σταματήσει το συγκεκριμένο έργο της κατασκευής αντιπλημμυρικού τοιχίου στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος.
Ήταν μια θετική έκβαση για το πολύπαθο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας.
Βέβαια, ίσως να πει κάποιος αν αξίζει να ασχολούμαστε με τα πουλιά και το Μεγάλο Ρέμα σε τόσο δύσκολες εποχές.
Είναι και αυτή μια άποψη.
Από την άλλη, ίσως, αυτή η άποψη, ή καλύτερα η τάση να μην μας νοιάζει για το περιβάλλον γύρω μας, να είναι μια από τις αιτίες που μας έφεραν έως εδώ.
Το περιβάλλον δεν είναι απλά ένα σκηνικό όπου ζούμε καθημερινά.
Είναι “το μεγάλο μας σπίτι” με το οποίο καθημερινά ερχόμαστε σε αλληλεπίδραση.
Παραμελώντας το περιβάλλον, οδηγούμαστε αργά ή γρήγορα στην παρακμή.
Μια παρακμή κοινωνική, ηθική, αλλά και οικονομική.
Κάπως έτσι μπορεί κανείς να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το Μεγάλο Ρέμα είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας αγωγός ομβρίων υδάτων και λυμάτων, όπως μερικοί κακώς συνεχίζουν να βλέπουν.

Ας σταθούμε σε κάποια σημεία της επιστολής που απέστειλε η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία για να διαβαστεί στο Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας της 13ης Ιουλίου 2015:
Διαβάστε τη συνέχεια »

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

*** Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται πάντα. ***